Οι νεκροί

 

Οι τάφοι είχανε λουλούδια,

αίματα στάζαν οι βωμοί,

τον ήλιο κρύβαν κάτι χνούδια.

Ως το κατώφλι η εκδρομή

 

που κάναμε σ΄αυτή τη ζήση,

είχαμε βάλει και παλτό.

Μέχρι να φτάσουμε στη δύση

γνωρίσαμε ότι φθαρτό.

 

Και τώρα στέκουμε στ΄αγιάζι.

βρέχει νερό της λησμονιάς.

μ΄αυτό εμάς δεν μας πειράζει.

Μ΄έναν ανθό της λεμονιάς

 

Θα πορευτούμε όπως όπως

ώσπου να δούμε μια στεριά.

Δεν μας χωράει πια ο τόπος,

εμπρός να βρούμε ξαστεριά.