Ο καθρέφτης

 

Τραγούδι χιλιοειπωμένο,

φίλο που έχω κουραστεί,

καράβι σ΄ένα ντοκ δεμένο,

μ΄επτά νεκρούς στη κουπαστή,

 

έτσι με βλέπω στο καθρέφτη,

νύχτα μα γιόμα μα πρωί.

Αχ χρόνε λαφροπόδη κλέφτη,

ρημάξει μου χεις τη ζωή.

 

Σκαμμένο πρόσωπο, ρυτίδες,

αυλακωμένη χαραυγή,

φρέαρ ως πάνω νεροφίδες,

από εφιάλτη μια κραυγή,

 

έτσι με βλέπω στο καθρέφτη.

Πολύ σκιαγμένος σβήνω φως,

το Μέγα καταριέμαι Ψεύτη,

και παίρνω δρόμο σα τρελός.