Ο Πιλάτος στις πόλεις

 

Μεσάνυχτα Πρωτοχρονιάς,

βγάζει ο Πιλάτος το μαχαίρι.

-Φυσάει αλύπητος χιονιάς-,

κι αυτός γυρίζει ίδια φονιάς,

της κρίσης ψάχνοντας τ΄αστέρι.

 

Μια καπαρντίνα απ΄τα παλιά

φοράει και φθαρμένο κούκο,

νίκελ στεφάνι στα μαλλιά

κι έχει ξεχάσει τη μιλιά,

σε ξένο, μουχλιασμένο γιούκο.

 

Σε κάποιο μπαίνει μαγαζί

κι ανοίγει μπύρες με τα δόντια.

Αναρωτιέται ζει δεν ζει

και μ΄έναν άνεργο μαζί,

κλέβουνε στα χαρτιά γερόντια.

 

Ύστερα στέκει στη γωνιά

με το σταυρό ριχτά στους ώμους.

Γυρνάει και λέει <<Καλή Χρονιά>>,

ξερνάει του κόσμου τη βρωμιά

και παίρνει σα τρελός τους δρόμους.