Πρωϊνό ξύπνημα

 

Ξυπνάς με σάπια σωθικά,
γυρεύοντας μια μνήμη,
να σε συνδέσει με το χθες.
Του νου σου το συντρίμμι,

Ψαρά και Χιός και Στάλινγκραντ,
πλακώνει σε στο στρώμα.
«Άλλη μια μέρα», ΄μολογάς,
και ψαχουλείς για γόμα.

Δυό αφραγκούδες

 
Δυό αφραγκούδες στο Προυσσό,
διάβαζαν Νίτσε, Μάρξ, Ρουσσώ
και το πουτί τους πλένανε,
τι μένενε περμένανε.

Μαύρη μια πέτρα στο χωριό,
στην Ελενάρα, στη Μαριώ,
δεν ψάχνω εγώ φιλόλογο,
μα ρίζα λιά κι ομόλογο.

Κι οι αφραγκούδες στον Προυσσό,
(άκου ρε μάνα άκουσο),
μετάξυ τους τη βρήκανε,
η μιά την άλλη γλύκανε.

Ένας Εξόριστος

 

Δεν αγοράζω ψέματα
τι τα μισθά μου λίγα,
φτάνουμε μόλις για φαγί,
και ναύλα μου για Στύγα.

Δεν αγοράζω ψέματα,
παρότι τα γουστάρω,
κι έτσι με νου αθόλωτο,
κακοπερνώ στη Γυάρο.

Τα Πάθη

Ο Χριστός δεν πρέπει να θυμώνει,
σαν Γυφτιά του μπήγει το καρφί.
Με γητειά, με τρόπο αλαφρύ
«Ο καθείς τα Πάθη του πλερώνει,

πιο πικρά αυτός που πια γνωρίζει,
τι σημαίνει μπάρκο, τι πιοτί.
Με κομμένη μύτη και ωτί, 
σε στεγνούς παράδρομους ν΄αφρίζει,

τις βιτρίνες σπάζοντας των φαύλων,
τα μπαλόνια τ΄άλικα παιδιών,
τι κατάρα; Κάλπικη Σιών, 
προμηθεύει έλλειψις των ναύλων».

Ο Χριστός δεν πρέπει να θυμώνει…
Τα φρικτά τα Πάθη τα σεπτά,
αγοράζεις τάλαρα επτά,
πιο φτηνά κι από ένα ράδιο «Sony».

Ο ΣΥΝΗΘΗΣ ΚΥΚΛΟΣ

 
Ξημέρωσα με ζάχαρες,
γαργαλητά και γέλια,
πολλά καντάρια μέλια.

Δεκατιανό τυρόπιτα
κουρού συν καπουτσίνο,
κορίτσια να ξεντύνω.

Γιόμα; Ψητό με κάστανα,
ρομπόλες, παντεσπάνια,
στα Κουφονήσια μπάνια.

Λίγο μετά,  συννέφιασε,
μαχαίρι τσάρκες, ούζα,
ο χάρος καραμούζα.

Βραδάκι τι μου έμελλε;
Ξινά λικέρ και γέλια.
Σωθήκαν τα καρβέλια!