Όχι ψοφίμι

Όσο είσαι πιτσιρίκι,

το μυαλό στο φίκι-φίκι,

μα σα φτάσεις στα εβδομήντα, 

τα σκουτιά σου βάλτα πλύντα.

Γι΄ αυτό πέσε να πεθάνεις,

σου το λέγει ο μπαρμπα- Γιάννης,

όσο είσαι νιός ακόμη,

κι έχεις μαύρη σου την κόμη.

Κι άς τη χήρα να πηδιέται

δω και κείθε, να φιλιέται,

τι σε νοιάζει πια για εκείνη,

τι κι άν βάζει ροζ μπικίνι;

Πάνω απ΄όλα τ΄ασικλίκι,

η μαγκιά και τ΄αντριλίκι,

πάνω απ΄όλα σου η φήμη,

κι όχι "νά σου ένα ψοφίμι!!!"...

 Οι γλάροι

Οι γλάροι συννεφιάζουν τη ζωή μου,

πετώντας στα σκουπίδια για να φάνε

εντόσθια, σαν άγιοι μιας ερήμου,

που παίδες εν καμίνω τρις προγκάνε.

Κι εγώ ένας μονήρης πεχλιβάνης,

ανίατα δοσμένος στην  αηδία,

ακούω τη Φωνή "Ότι κι αν κάμνεις,

δυσκόλως αποφεύγεις τη κηδεία".

Οι γλάροι συννεφιάζουν τη ζωή μου,

κι εγώ με τη σειρά μου τη δικιά τους,

πατώντας τη μαρίνα του Αλίμου

και κύματα σπαρμένα με θανάτους.

 Για τον εκλιπόντα Αγαπημένο Φίλο

Θωμά Καζαμία

Θωμά σε ΄λέγαν μ΄άπιστο, 

κανείς μας δεν σ΄εκάλει.

Ελόγου μου που απιστώ,

Παρασκευή Μεγάλη,

στο άγγελμα πως μίσεψες,

γι΄ αλαργινό ταξίδι,

αφήνοντας μας τον Σταυρό,

τον Σπόγγο και το Ξύδι.

Μα η θανή σου δώρημα,

μιά μέρα τόσο Αγία,

που ιδές σπαράζει με τα μας,

φρικτά κι η Παναγία.

03/05/2024

Παγώνης Γιάννης

 Η παρασημοφόρηση

Τεσσαρακοστή Μεγάλη,

χείλη σου ΄δωκα κι αγκάλη

πλην μου έκρινες: "Νηστεύω,

Σαρακόστι δεν ιππεύω".

Μιά δε θες; Δεν θέλω δέκα.

Τι να κάμω η γυναίκα;

Τα ΄ριξα σε καλογέρι

που και χίλια κόλπα ξέρει.

Κι έτσι σε σαράντα μέρες,

έφαγα σωρό τις σφαίρες

κι εσύ κάτσε να νηστεύεις,

σαν αγιόκερο να ρεύεις.

Στη Δευτέρα Παρουσία,

θε να πάρεις απουσία

κι ο Θεός στο καλογέρι,

στρατηγού θα βάλει αστέρι.

 Ερωτική ανάμνηση

Φωτιά και στάχτη στον θλιβό νοιώθω αγέρα,

στάχτη εγώ, φωτιά εσύ, μια καλησπέρα

κι ένα αχνότατο φωσάκι προς τη δύση,

χάρος που σε μινούτα δύο θα ζωγρήσει.

Μόνον αυτά και κάτι λέξεις μαργωμένες

πριν από χρόνους, πληγωμένες στις ωλένες,

που δεν θαρρέψανε να βρούνε σάρκας στόμα.

το σ΄αγαπώ για να ειπωθεί καλή ακόμα.