Πριν τη Σαββατιάτικη αργία

 

Παρασκευή με τ΄άστρο του Δαυίδ
στο πέτο, πριν μεσάνυχτα λογχίσουν
μια πόλη πεθαμένη δυό μερόνυχτα,
διάτα θα δώσω σάβανα να ντύσουν.

Στον κόρφο μου νομίσματα, καρφιά

και τρίμματα ξυπόλητων ερώτων.
Τα μονοπάτια πέτρα και λιπώματα
και σάρες και κρωγμοί τεφρών φαγκότων.

Κανείς δεν θα τολμήσει να σκεφτεί,

πως ο νεκρός δεν γίνεται σεργιάνι
να βγαίνει σκελετάρης γι΄ανεμόμυλους,
μ΄απαίτηση να τον φωνάζουν Γιάννη.

 

 

 

Πάλι Προφήτης

 

Με ψεύδη ζωτικά χλωρός ταξίδεψα,
στις σκοτεινές ειρκτές των αισθημάτων,
ένα δαυλό βαστώντας που τον φύτεψα,
σ΄αλτάνα ενυπνίων κι οραμάτων.

Τσιγάρο ξεχασμένο στο πικρόχειλο,

της νύχτας πυρπολούσε το μπαλκόνι.
Στα καπηλειά με ξέρανε Θεόφιλο,
μα ζούσα στου Διαβόλου τη ραστώνη.

Τα κέρδη μου στα χώματα επένδυσα,

και στα σοφά κοκάλια των Προγόνων.
Ατός μου τα πλευρά με λόγχη κέντησα,
πριν τρίξιμο γροικήσω σιαγόνων

και τον κρωγμό του πρώτου ασπρογέρακα

που τόλμησε ν΄αγγίξει πεφταστέρια.
Οι φίλοι μου ανάδελφο και ξέρακα
με φώναζαν ουρώντας τα παρτέρια.

Κι ένα πρωί που δύσκολα ξημέρωσε,

ο τίτλος μου χαρίστηκε Προφήτη.
«Νισάφι, το κρασί σου τώρα νέρωσε,
τι δεκατρείς τη σήμερον και Τρίτη».

Δακρύζει ο Χρόνος

Δακρύζει στις γιορτάδες μου ο Χρόνος.

(Δεν ξέρω τι να πω κι ούτε με νοιάζει).
Μια μπύρα παγωμένη στο Μπουρνάζι,
ρακί στο μνημουριό του Σαρπηδόνος.

Δακρύζει στις γιορτάδες μου ο Χρόνος.

Οι φίλοι με προγκάρουνε γελώντας:
«Εσύ ο ψωραλέος χαίρε Λιόντας…
Χαλάλι σου κι ανθόκηπος και πόνος».

Τα Εμβάσματα

 Αναιμικά της μοίρας τα εμβάσματα.

(Κρασί, ψωμί, βιβλία και πορνείο).
Ολάκερη ζωή μόνο χαλάσματα
κι ένας Θεός φαφούτης να ομνύω.

Οι φίλοι μου στα βάθρα τους αγάλματα,

το «χαίρε» το βαστούσαν υπό μάλης.
Στη κάσα τους του Μπαχ ανθοϊάματα,
ύμνοι στη άγια νύχτα του Novalis

και μια φωτογραφία δίχως χρώματα,

από γιορτή του εξήντα. Μετς; Παγκράτι;
Να θρέψω πως μπορούσα τόσα στόματα,
όταν ταμένος ήμουν στο ραχάτι;

Αναιμικά της μοίρας τα εμβάσματα,

κάθε πρωί με στέλνανε ταμείο.
Τώρα του μαύρου κάμπου τα βελάσματα,
αβίωτο μου κάνουνε τον βίο.

Δεν Αρνήθηκα

Δεν αρνήθηκα της θλίψης τα γητέματα

κι άγιασα χωρίς να θέλω με τα ψέματα.
Περπατώ κι έχω στις τσέπες τόσα δίφραγκα,
όσα θε να μου γυρέψουνε στη σήραγγα.

Στράφι πήγαν καλοκαίρια και φθινόπωρα.

(Αδυσώπητο το λάλημα του κόκορα).
Ο προδότης της αγάπης συμβιβάστηκα,
τι θα έμπει στο κεμέρι μόνο νοιάστηκα.

Δεν αρνήθηκα του πόνου το παράπηγμα.

Έστρεψα το μάγουλο μου… Τρίτο ράπισμα.
Δέκα χρόνια ζυμωμένος με τα κίβδηλα,
σε καλούσα πάντα Φαύστα, τώρα Σίβυλλα.

Πάρε πίσω

Πάρε το λάζο πίσω, το μετάνιωσα,

λαιμό μου δε θα κόψω, στο δηλώνω.
Τώρα που δείχνει μάλλον σα να πάλιωσα,
τον ψύλλο στ΄άψε-σβήσε καλιγώνω.

(Ο Καρυωτάκης φάντασμα). Η θέληση

επέστρεψε με νύχια και με δόντια.
Βρίσκομαι πια σ΄ακμή και σε ανέλιξη,
ένα τσιγάρο δρόμο απ΄ τα γερόντια.

Παλιά η φλέβα χάλευε εκβάθυνση,

η καρωτίδα κόμπο και σκαμνάκι.
Μήτε της πρώτης άνοιξης η άνθιση
με συγκινούσε, μήτε το πουλάκι

που παλαβό στον άνεμο φτερούγιζε,

διψώντας να χαρίσει χιλιετία
στη ζήση μου. Αλιά εντός κλαψούριζε,
μια πένθιμη, κατάλευκη Ελβετία.

Πάρε τις σφαίρες πίσω. Νεροπίστολα

τη μέση ηλικία δεν σκοτώνουν.
Ο θάνατος με πρόδωσε ασύστολα
και τα καρφιά στα ψέματα καρφώνουν.

 

 

Οφθαλμόν Αντί Οφθαλμού

 

Απ΄τα κόκαλα βγαλμένοι κι απ΄τους τένοντες,
πλώρη βάλαν γι Άη-Στράτη κάτι γέροντες.

Λένιν, Μάο, Τρότσκι, Στάλιν μνημονεύανε,

σ΄Ιησού και σ΄Αποστόλους δεν πιστεύανε.

Ξάφνου, μέσο του πελάγου κύμα σήκωσε

κι ο Γιαχβέ την Πλάση όλη σαν να πίσσωσε.

-Παναγιά κι Άγιε-Νικόλα δώστε όρντινο,

τι προβλέπεται το τέλος μας επώδυνο.

-Η ευχή μας τη αιτήσει σας παρέχεται

και Παράδεισο Καλό παιδιά να έχετε.

Ο Απολογισμός

 

Φθινόπωρο μαζεύω τραπεζάκια
και ρίχνω τις σεζ-λόνγκ στην αποθήκη.
Της θλίψης που φωλιάζει το ποντίκι;
Σα μαθητής στις όχθες καραβάκια,

βαπτίζω μπουχτισμένος απ΄ορφάνια.

Φελέκι μου, το λάκτισμα προς κέντρα.
Νυχθημερόν μια ξύλινη βουκέντρα,
με σπρώχνει σε Τσιγγάνων καραβάνια

με τις φωτιές, τις βιόλες, τις μαϊμούδες…

(Οι στίχοι τάχα παίξαν κάποιο ρόλο,
για μάταια ακόμα και με δόλο,
με δώκανε ρεγάλο στις φουφούδες

και στους μνημοκαυστήρες των Ανθρώπων;)

Δεν έχω πια ιδέες να προτάξω.
Αργά πολύ… Αδύνατο ν΄αλλάξω,
τι νάνος στις αμμούδες των Κυκλώπων…

 

 

Αγόραζε φθηνά

 

Αγόραζε φθηνά… Η ώρα τώρα,

μπροστά να τιναχτείς ίδια με βέλος,
που έχασε το δρόμο και το τέλος.
Οι Μάγοι που χαθήκαν με τα Δώρα;

Αγόραζε φθηνά… Οι παραστάσεις

οφείλουνε πολλά στον Σκηνοθέτη.
Ο ρόλος απροσάρμοστου ερέτη
σου δόθηκε, πλην κοίτα να γεράσεις.

Αγόραζε φθηνά… Βάλε τις πούδρες

κι άλλα μασκαραλίκια του θανάτου.
Σπολάτη Του, χαλάλι, στην υγειά Του,
αντίς για φοινικόδεντρα οι τούνδρες.

Αγόραζε φθηνά και πούλα φύκι

αράδα στον εσμό των Τοκογλύφων.
Εσύ, το Αρχοντόπουλο των γρίφων,
εσύ και των Μοιραίων το καζίκι.

Περιμένοντας Ασθενοφόρο

Τη λόγχη βύθισε Μου στο πλευρό

και σκόρπισε σκοτάδι δίχως τύψεις.
Όσες φορές τα χέρια Σου κι αν νίψεις,
σε λίγο θα θωρείς ένα νεκρό,

αδέρφι των χωμάτων.(Τι ταχύς

ο θάνατος; Δρομέας κατοστάρης).
Εδώ, στη μαύρη άσφαλτο της Βάρης,
οφείλω να φανώ νομοταγής.

 

Ο Άνεμος

Ο Άνεμος που δρόσιζε τις νύχτες,

στα σύρματα βογκώντας ερωτιάρης,
στυλίτης εκατάντησε χτικιάρης,
αμάχες να κινάει με τους δείχτες,

αμάχες δίχως έρεισμα κανένα.

(Για την τιμή των όπλων πάνω απ΄όλα).
Ο ίδιος που ταχιά, κεραυνοβόλα,
το μητρικό εμβόλιζε αδένα

και τις εγκαταστάσεις των αιδοίων.

-Ποιος βάτεψε τ΄ανήλικο φεγγάρι;
-Εγώ, ο στρατοκόπος με το φτυάρι.
-Ω σπέρμα οιδιπόδειο αγίων!

Ο άνεμος που κέρωνε τα χρόνια,

που τάφιασε τις σάρκες του Πατέρα,
σα Μπόγκαρτ στην οθόνη του «Αστέρα»
και σα Γιωργοσεφέρια τριζόνια.

Στις Εθνικές

 

Οι λέξεις ανασφάλιστα οχήματα,
στις Εθνικές γυρεύουν μια πατρίδα.
Ζώνη σου βάλε, σώσε τα αισθήματα
και πάντα GPS για την Αυλίδα.

Γεννήθηκες δειλός και δυσπροσάρμοστος.

Η φύτρα φταίει, πλέμπα οι γονείς σου.
Βολέψου στο παχνί, δήλωνε άρρωστος
κι ίσως χαρείς τη γύμνια της αβύσσου.

Φτηνές οι λαμαρίνες δίχως χρώματα.

(Φανάρια της νυκτός κι ο Πιζανέλο).
Τη σάρκα πασαλείβεις με αρώματα
στυφά, να παραπέμπουν σε μπορντέλο.

Κι ένα πρωί προσθέτοντας στο καύσιμο,

δυο δράμια χειροποίητης ελπίδας,
το τραύμα θα ζητήσεις το θανάσιμο,
με όνομα πλαστό: «Κυρ-Λεωνίδας».