Νυχτερινό

Η Πλάση πλέρια πλάνη, δε στέργει να πεθάνει

και ο παλιός σκοπός, έρχεται ίδια μαστροπός,

ρωτώντας ποιός καλός βροτός, γυμνός,

θε να πέσει στο τηγάνι.

 

Αποσπερίτης βγήκε… Που είσαι γκρίζε λύκε;

Η σάρκα μου φθηνή, σε θέση μ΄έφερε δεινή,

λαχνός που σέρνει την κοινή ποινή,

πάνω στ΄άφρισμα με βρήκε.

 

Βίος του αντάρτη

Ας ξενυχτήσουμε στον Θάνατο,

σαν σε παλιά μας ερωμένη,

λεφτερωμένοι από τον κάματο.

Η γη εξάλλου περιμένει,

 

άλλους σαλούς, άλλους αλλόκοτους,

νεκρούς που βιάζονται να ζήσουν

εν ασφαλεία και με τρόπο τους,

δεσμό τον γόρδιο να λύσουν.

 

Πατριωτικό Τραγουδάκι

Μ΄ένα λιανό τουφέκι ορθώθηκα…

Απέναντι μου, δέκα μοβόρικα,

μου κάνανε τον βίο αβίωτο,

τον τρόμο μου σχεδόν αχαλίνωτο.

 

Είπα, να το πετάξω στα κύματα

ψαλμωδώντας το «Πέσατε Θύματα»,

μα μια φωνή Προγόνου μου μίλησε,

τέτοια περίπου λόγια σερβίρισε:

 

«Κρίμας οι Μαραθώνες κι οι Κούλουρες…

Μοναδικό φαγάκι σου ο πουρές

και κουραμπιέδες ως επιδόρπιο.

Τήρα τον Τούρκο με τηλεσκόπιο,

 

μα μην γρινιάζεις τσίφτη αργότερα,

που θα ΄σαι στριμωγμένος στα ενδότερα,

μ΄ένα καυλό στον κώλο σα μέγαρο,

κι όλοι σκατά θα ρίχνουν στον παίδαρο».

 

Τουφέκι μου στα χέρια μου κράτησα,

γερά στα δυό ποδάρια επάτησα,

κι άμα γουστάρεις είπα Γειτόνισσα,

σύρε και σάβανα σου κανόνισα.