Χαιρώνεια 2 Αυγούστου 338 π.Χ

Μια μέρα που άλλαξε τον κόσμο

Αύγουστο με σβούριξε σάρισα στο χώμα,

σπλαχνικά μου χύνοντας κορακοτροφή.

Κάποιος στη Χαιρώνεια μαύρη πήρε γόμα

κι έσβησε «ΑΥΤΟΛΥΚΟΣ», κίνηση σοφή.

 

Και περνούσανε μπροστά σύννεφο τα χρόνια,

τα φιλιά που σου ΄δωκα κάποτε Φανή,

πέντε σερνικά παιδιά, κάμποσα εγγόνια,

ζήσης μιάς φαντάσματα πάνω σε πανί.

 

Αύγουστο με ξύρισε κόντρα Μακεδόνας

κάλπης, μιξοβάρβαρος, Άρης φονικός.

Άνισος από ξαρχής ήταν ο αγώνας,

κλήρος μου στες πλάτες μου λίθος μυλικός.

 

Τώρα γυμνοσάλιαγκας στέκω σε βιτρίνα

κι έρχονται μυξιάρικα μάτσο να με ιδούν.

Δίφρους αυτοκίνητους έχει πια η Αθήνα

κι ότι απόμεινε μαθές, το ιερόν οστούν.