Για τον εκλιπόντα Αγαπημένο Φίλο

Θωμά Καζαμία

Θωμά σε ΄λέγαν μ΄άπιστο, 

κανείς μας δεν σ΄εκάλει.

Ελόγου μου που απιστώ,

Παρασκευή Μεγάλη,

στο άγγελμα πως μίσεψες,

γι΄ αλαργινό ταξίδι,

αφήνοντας μας τον Σταυρό,

τον Σπόγγο και το Ξύδι.

Μα η θανή σου δώρημα,

μιά μέρα τόσο Αγία,

που ιδές σπαράζει με τα μας,

φρικτά κι η Παναγία.

03/05/2024

Παγώνης Γιάννης

 Η παρασημοφόρηση

Τεσσαρακοστή Μεγάλη,

χείλη σου ΄δωκα κι αγκάλη

πλην μου έκρινες: "Νηστεύω,

Σαρακόστι δεν ιππεύω".

Μιά δε θες; Δεν θέλω δέκα.

Τι να κάμω η γυναίκα;

Τα ΄ριξα σε καλογέρι

που και χίλια κόλπα ξέρει.

Κι έτσι σε σαράντα μέρες,

έφαγα σωρό τις σφαίρες

κι εσύ κάτσε να νηστεύεις,

σαν αγιόκερο να ρεύεις.

Στη Δευτέρα Παρουσία,

θε να πάρεις απουσία

κι ο Θεός στο καλογέρι,

στρατηγού θα βάλει αστέρι.

 Ερωτική ανάμνηση

Φωτιά και στάχτη στον θλιβό νοιώθω αγέρα,

στάχτη εγώ, φωτιά εσύ, μια καλησπέρα

κι ένα αχνότατο φωσάκι προς τη δύση,

χάρος που σε μινούτα δύο θα ζωγρήσει.

Μόνον αυτά και κάτι λέξεις μαργωμένες

πριν από χρόνους, πληγωμένες στις ωλένες,

που δεν θαρρέψανε να βρούνε σάρκας στόμα.

το σ΄αγαπώ για να ειπωθεί καλή ακόμα.

 

Χαιρώνεια 2 Αυγούστου 338 π.Χ

Μια μέρα που άλλαξε τον κόσμο

Αύγουστο με σβούριξε σάρισα στο χώμα,

σπλαχνικά μου χύνοντας κορακοτροφή.

Κάποιος στη Χαιρώνεια μαύρη πήρε γόμα

κι έσβησε «ΑΥΤΟΛΥΚΟΣ», κίνηση σοφή.

 

Και περνούσανε μπροστά σύννεφο τα χρόνια,

τα φιλιά που σου ΄δωκα κάποτε Φανή,

πέντε σερνικά παιδιά, κάμποσα εγγόνια,

ζήσης μιάς φαντάσματα πάνω σε πανί.

 

Αύγουστο με ξύρισε κόντρα Μακεδόνας

κάλπης, μιξοβάρβαρος, Άρης φονικός.

Άνισος από ξαρχής ήταν ο αγώνας,

κλήρος μου στες πλάτες μου λίθος μυλικός.

 

Τώρα γυμνοσάλιαγκας στέκω σε βιτρίνα

κι έρχονται μυξιάρικα μάτσο να με ιδούν.

Δίφρους αυτοκίνητους έχει πια η Αθήνα

κι ότι απόμεινε μαθές, το ιερόν οστούν.