Η Φυγή

Πρώτη φορά σ΄ένα σταθμό,

γρίκησα θρήνο και κλαυθμό.

«Κάποιος θα φεύγει»,

είπα ριγώντας στο χιονιά,

«και πως με τέτοιαν απονιά

χαλιούνται  ζεύγη;»

 

Κάποιος θα φεύγει… Μην εγώ

που μες στη κάπνα αιμορραγώ,

άγιο σου σφάγιο;

Στην αποβάθρα χαιρετάς,

και φεύγεις δίχως να κοιτάς.

Θε μου κουράγιο;