Η εις Άδου κάθοδος

Δεν προσδοκώ ανάσταση
νεκρών και κόλπα τέτοια,
τι δεν αρμόζει σε θνητούς,
που έχουν κασαβέτια

από μι΄αγάπη μυστική, 
ανάλλαγη στο χρόνο.
Χάρε ψυχή και σώμα ιδού,
ως βρέφος απιθώνω,

και να με κρύψεις σου ζητώ,
στου Ταίναρου τη  τρύπα.
Κι άμα κατέβει ο Χριστός,
και σου ΄χει μείνει τσίπα,

δείξε πυγμή και κόντραρε…
«Αυτόν, δεν μου τον παίρνεις,
γιατί σα δώκεις του ζωή,
μι΄ακόμα τον πεθαίνεις».