Stern

Δισκόφωνο… Stern με καντέντσα,
μια λάγια να σφίγγει ψυχή,
που σάπιζε χρόνια ρηχή,
απάνω στων άστρων τη πέτσα.

Δική μου ψυχή, γερασμένη,
που φέρετρο βάνει στολή,
ξερνώντας: « Κερνάς με χολή…
Το βύσσινο Σώτερ να μένει».