Τα Παλούκια

Θέρος βαρβάτο, Αηλιάς, δρωτάρι στην Αθήνα,

με λέγει η γυναίκα μου η ευειδής Κατίνα:

«Παγαίνουμε προς Πέραμα μαθές να δροσιστούμε,

να φάμε, να ξεσκάσουμε φεγγάρι νιό να ιδούμε;»

 

Της έκαμα το θέλημα και δέκα το βραδάκι,

μαρίδα του Περάματος ΄ξηγιόμασταν μ΄ουζάκι,

κι εκεί που τρωγοπίναμε: «Καλά ΄ναι τα κουτούκια,

μα ορέχτηκα βρε Γιάννο μου μια τσάρκα στα Παλούκια!»

 

Κι εκνευρισμένος φανερά γυρίζω: «Κατινάκι,

ξινά θαρρώ πως βάλθηκες και ψάχνεις κοροϊδάκι.

Καλό λοιπόν να μαζευτείς, ν΄αλλάξεις την κασέτα.

Παλούκι διαθέτουμε. Παλούκια, ξέχασε τα!»