Τα χρόνια που ταξίδευα

                        Του Λευτέρη

Τα χρόνια που ταξίδευα προς τ΄άστρα,

στιλπνό λεπίδι, θρίαμβος παντού…

Ομίχλη στα ριζά του Ξαναντού

και χώμα μουχλιασμένο μες τη γλάστρα,

 

μποδίσανε ν΄ανθίσει το λουλούδι

το χορικό της πρώτης πυρκαγιάς.

Πως έζησα τον βίο σαν ραγιάς;

Πως χόρεψα του Γύφτου σαν αρκούδι;

 

Τα χρόνια που ταξίδευα προς τ΄άστρα,

η Κόρη χασμουριόταν στις φασκιές.

Ο κόσμος μου του Πλάτωνα σκιές

και μάτι φωτισμένο από πάστρα.

 

Πως γύρισε καπάκι ο αιώνας;

Τι να φταιξε; Ποια μοίρα τραγική,

σακάτεψε μια Χώρα Ηβική

και βαλτοτόπι πια ο Μαραθώνας;