Νύχτα Καλοκαιριού

Θρασομανά στο ύπνι μου ραγιάνι.

Σηκώνω το σεντόνι ως τ΄αυτιά.

Κάποιος μου ψιθυρίζει: << Ρεματιά,

τον βίο σου θα κόψει, τάλαν Γιάννη>>.

 

Με κυβερνούσε πάντα μια ραστώνη.

Τώρα δεν έχω τόπο. Προσευχές

κομμένες. Τέτοιας φύσης προστυχιές

μακριά. Τι δα φοράω παντελόνι;

 

Γλυκιά η ρεματιά, γητειά  η τάφρος.

Απόφαση τα πάντα στη ζωή.

Τι κι αν αποδυθώ σε συλλοή;

Σε κάθε μουστερή, ρεγάλο  τάφος.

 

Θρασομανά στο ύπνι μου Βαρδάρης.

Τι γύρευα μαθές κλιματισμό;

Με σάρκινο θα βγω ιματισμό,

ακόμα και στον θάνατο κιμπάρης…