Βλέπω

 

Βλέπω ταχιά τα μάτια να γυαλίζουνε,

σα λύκου λιγωμένου για πατρίδα,

φωνητικές χορδές να ονοματίζουνε,

μιας φρέσκιας συμφοράς την πινακίδα.

 

Τους ποιητές να σέρνουν τα ποδάρια τους,

στα χνάρια πάνω δύσοσμων προγόνων,

ν΄αποπατούν ανάπαιστους ανάλατους,

πιωμένοι μέσα σ΄Αίθουσες των Θρόνων.

 

Βλέπω φωλιές φιδιών, μήτρας ραγίσματα,

δικανικούς αγώνες, ταλαντεύσεις,

της θάλασσας καημούς και παιχνιδίσματα,

εικονικών πλαγγόνων συνευρέσεις.

 

Σοβιετικές ανάσες να θολώνουμε,

μιας Kodak μηχανής τον ζουμ φακό της,

τους Γραμματείς του Ογδόντα ν΄αργολιώνουνε,

στο χώμα που πατούσε ο Καταδότης.

 

Πρώτα ψυχή, τα δάχτυλα κατάλληλα

να χειρισθούν κανόνι-προβολέα,

πριν οπλισθώ με λέξεις του Καβάσιλα

Βυζαντινές, κατά του Εισβολέα.