Ο Απολογισμός

 

Φθινόπωρο μαζεύω τραπεζάκια
και ρίχνω τις σεζ-λόνγκ στην αποθήκη.
Της θλίψης που φωλιάζει το ποντίκι;
Σα μαθητής στις όχθες καραβάκια,

βαπτίζω μπουχτισμένος απ΄ορφάνια.

Φελέκι μου, το λάκτισμα προς κέντρα.
Νυχθημερόν μια ξύλινη βουκέντρα,
με σπρώχνει σε Τσιγγάνων καραβάνια

με τις φωτιές, τις βιόλες, τις μαϊμούδες…

(Οι στίχοι τάχα παίξαν κάποιο ρόλο,
για μάταια ακόμα και με δόλο,
με δώκανε ρεγάλο στις φουφούδες

και στους μνημοκαυστήρες των Ανθρώπων;)

Δεν έχω πια ιδέες να προτάξω.
Αργά πολύ… Αδύνατο ν΄αλλάξω,
τι νάνος στις αμμούδες των Κυκλώπων…