Η Κατηφόρα

Κομμένα φρένα… Για γκρεμό,
κεφάτα βάζω πλώρη.
Σαν τι ΄φελά να πολεμώ,
δαιμόνια με το δόρυ,

έχοντας γύπες συντροφιά,
στρωμνή λωλοβιβλία;
Λες μιά να φτάσει ξυραφιά,
για να στηθεί κηδεία;

«Ναίσκε! Με φέρετρο φτηνό,
ξεκούρδιστους ψαλτάδες,
που θα σου πλέκουν τ΄αλγεινό
τροπάρι για γραφιάδες».

Και δεν υπάρχει Χριστιανός,
να με προστάξει: « Πίσω!»
Γέγονα βάρος προφανώς…
Θα ΄ναι ντροπή ν΄αργήσω.