Η Διακοπή

«Ναίσκε, μισεύω για καλά,
και σου κουνώ μαντήλι,
τι βαρετά τ΄ανθρώπινα.
Χαϊδεύω το φυτίλι,

με τούτου του σπιρτόξυλου,
την ταπεινή φλογίτσα».
«Κύρη, θαρρώ χαϊδεύεσαι…
Θυέλλης η λαμπίτσα».