Ο Συνονόματος

ΚΗΔΕΙΑ κι από κάτου τ΄όνομα μου,
ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ κεφαλαία και το ΣΤΑΜΟΥ
και θάρεψα για λίγο πεθαμένος
πως ήμουν κι ισχυρώς αναπαμένος.

Σαν γύρισα στο σπίτι είπα: «Καίτη,
γουστάρω να ξαπλώσω επί έτη,
τι νοιώθω απ΄το κάματο ΄να πτώμα,
που του χουν θέσει βάμβακα ως πώμα».

«Πολλά καλός κι ελόγου σου τεμπέλης…
Παντί τω τρόπω βόλεψη σου θέλεις,
και μια φορά τα πιάτα  να μου πλύνεις
δεν είπες... Προς την απραξία τείνεις».

Και ζούλεψα τον Στάμου τον Λαυρέντη,
που είχε τ΄όνομα μου, τον λεβέντη.
Αυτός στο φέρετρο του κορδωμένος
κι εγώ στα τετζερέδια της χωμένος.