Χρόνια Πολλά

«Χρόνια» σου γνέφουνε «Πολλά»,
Χριστούγεννα και σχόλες,
και να χαρές και γέλωτες,
και βάλς και «Αμαπόλες».

Μα τα Χριστούγεννα κοντά,
κι οι σχόλες μετρημένες,
κι οι μέρες σου παράμερα,
στέκουνται ηττημένες,

σαν τις παρθένες τις μωρές,
βαστώντας τα λυχνάρια,
τα δίχως λάδι και φωτιά.
«Νυμφίε τι χαμπάρια;»

Και συ γερο-παράξενος,
βουλιάζεις στα βιβλία,
ανάλατος κι ανέραστος,
μιας σκοτοδίνης λεία.