Το  κοράσι

Τα μάτια σφάλισαν νωρίς,
πριν έρθει μεσημέρι,
και το κοράσι στάθηκε,
με το πικρό χαμπέρι.

Αχ! κοράσι τι γελιέσαι
με τα σάρκινα πλουμίδια,
πού ΄ν τις νύχτες λες ασήμι,
το ξημέρωμα σαρίδια;

Μαύρο σκυλί αλύχτησε,
και βγήκ΄ο σκουπιδιάρης,
με το μεγάλο σάρωθρο,
απρόσεκτος, ζημιάρης.

Τα χρόνια φέραν συμφορά,
οι ώρες κασαβέτι,
και το κοράσι έμαθε,
να ζει δίχως λεβέντη.