Μ. Παρασκευή 20

Παρασκευή Μεγάλη δεν θα βγεις
περίπατο στου Walser τα χωράφια,
που χιονισμένα ψάχνουν γι΄ ασκεπείς
γραφιάδες να τους γδάρουν με ξουράφια.

Εσύ, καπλάνι κίβδηλου Χριστού,
σε λάγνες ξαπλωμένος κατακόμβες,
ελπίζοντας στη θέρμη του Ληστού,
ανάβοντας τσιγάρα απ΄τες σόμπες,

τη μέρα θα καλέσεις γιορτινή,
που θα ΄ρθει η μητέρα να σε ντύσει
γαμπρό για μια Καλή, μια Φωτεινή…
Αστείο πως τουμπάρισεν η ζήση,

και σού ΄δωκε τον μέγα της Σταυρό,
τ΄ακάνθινο του γήρατος στεφάνι,
κι αντί να σε φωνεί παιδί αβρό,
΄Δυσσέα στης Αράχωβας το χάνι,

σε κατακόμβες σ΄έστειλε νωρίς,
(στις λάγνες που ξαπλώνεις κατακόμβες),
σαν πόρνη που ξεπόρτισε χωρίς
τις κόκκινες, κοσάποντες τις γόβες.