Όνειρο της Κυριακής

 

Πυρές στην Αττική, ρωγμές πανώλης,

τρείς μοίρες κουρδισμένου δειλινού

απέριττου, σαν τάσι Σειληνού.

Εγώ ο άρχων τούτης της ατόλης!

 

Να χαλαστώ δεν στέργω μεσημέρι.

(Στα όνειρα εκπνέεις πιο καλά).

Με βλάμισσες χλωμές κι εϊβαλά,

έβαλα τον Παράδεισο στο χέρι.

 

Η Περσεφόνη: -Θάρρεψε και χάσε!

-Πλαγγόνα μου σπολάτη… Φωτεινός

χιμούσα  Παντογνώστης! -Ορθρινός

κι ωραίος στις μονιές ως Έλλην να΄σαι!

 

Ο Κάμπτης τροχαλίες ετοιμάζει.

Τα πεύκα φορτισμένα. Γκρι φορώ

πριν σύρω των Μοιραίων το χορό.

Γύρω μουστιά ο θάνατος να βράζει.