Πατήρ, Υιός και Πνεύμα

Μέσα στο τάφο κάγχασε ο Πατέρας:

« Το τσίπουρο αργεί. Που΄ναι ο μεζές μου;

Τις λέξεις πι και φι του καταδέσμου,

κατάλυμα εδώ να βρω και πέρας.

 

Αργούν και τα ραπίσματα των Ξένων.

Η φλύκταινα σκοπεύει στο κουτέλι,

με χίλια πέντε κι άλλα τόσα βέλη,

τις μνήμες Μου να τρώσει. Βάστα Lennon!

 

Ρωγμές ως πέρα, Γκουέρνικες, Ξαμίλια,

μια πρέζα σκονισμένος ουρανός

και του Φιοντόρ η πένα και η μπίλια.

 

Ποιον ωφελεί που στέκεις ορφανός;

Που φέγγος πια; Που κνήμη του Πανός;

Το Πνεύμα λάβε Γιέ μου σε παστίλια».