Τα Μεσημέρια
Ανοίγω την ομπρέλα μου τη μαύρη,
δίχως μια στάλα δισταγμό. Οι Ταύροι,
σφαδάζουν περιμένοντας τ΄αστέρια
και τη δροσιά της έρημης αρένας.
(Δεν έχω πια τη θέληση να ζήσω).
Αργά, πολύ αργά να κάνω πίσω
και να μποδίσω τη ροή της βλέννας.
Στη Πόλη κοχλαστά τα μεσημέρια,
θερμός κι ο Νεκροθάφτης: «Τι χαμπέρια;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου