Το Φαρμάκι

Χάρτινες ελπίδες,

των Θεών ακίδες,
από ξημερώματα σωστά,
μίλησαν το ψέμα,

είπαν γη το ρέμα,

μίζα μου γυρέψαν ποσοστά.

Πέρασα τη ζήση,

με φτηνό χασίσι,
χέρι απλωμένο στο Βοριά.
Ψεύτικη αγάπη,
για ψωμί κι αλάτι,
γκέμια στο κορμί, στο νου λουριά.

Βρέχει, μπουμπουνίζει

κι ο τρελός γυρίζει,
πάντα στη παλιά του γειτονιά.
Φίλος μου και ταίρι,
θήκη και μαχαίρι,
στους καθρέφτες βλέπω τον φονιά.

Τρύπιο μου σακάκι,

γίνε στο σοκάκι,
στρώμα, μαξιλάρι  και πανί.
Μια γουλιά φαρμάκι
ναύλος για Ιθάκη
κι από πάνω γκρίζοι ουρανοί.