Ωδή στη συντομία του βίου

Των εκατό οι μέρες μου
μια κούρσα. Ποιος τις πιάνει;
Από τη γέννα κι ύστερα,
το παν βρωμά λιβάνι

και χώμα και λαδόκρασο
και νεκρικό λουλούδι.
Πεθαίνω και δε πρόλαβα,
να βγάλω ούτε χνούδι.