Η Σπονδή

Βάλε φωτιά στης βόλεψης τ΄ αχούρι,
με χέρι που ΄χει πάψει ν΄αγοράζει.
Δειλά την αρτηρία τώρα φράσσει,
ο στίχος ο πηχτός της Πολυδούρη,

θρόμβος ακονισμένος στην ανάγκη.
Εσύ, ατός σου μέτρησες το βήμα,
που βγάζει ασφαλώς τ΄αρχαίο ρήμα,
γωνία Μεσογείων Κατεχάκη;

Κι αν ναίσκε ΄ποκριθείς ιεροφάντη,
σε κάμποτ ηλωμένε χειρουργείου,
κινδύνεψε σπονδή στερνή στο Δία.

Καιρός τα φέρνει όλα με το γάντι,
ορίζοντας αρχή και λήξη βίου,
μια Τρίτη μεσημέρι την κηδεία.