Κιοτής

Οχτρός στο ίδιο μου τ΄αμπρί,
σηκώνει το τουφέκι,
με σημαδεύει κι αλυχτά:
«Αϊντε κιοτή παρέκει,

τι σου μετρήθηκε να ζεις,
τρεμουλιαστός σα ψάρι.
Σου τη χαρίζω, ‘σύχασε…
Γυρεύω παλικάρι».