Χωρίς

Τον νηστικό σιχάθηκα
με την τρελή γουργούρα
και σα το φτυάρι χέρα του.
Παράτα τη μουρμούρα,

Χριστέ και δώκε άφεση,
σεπτά, γοργά, ως πρέπει.
Ότι εγώ ο νηστικός,
που προς το σκάμμα ρέπει.