Ο λάγνος καλόγερος

Καλογέρεψα νωρίς.
(Οι γυναίκες; Πόσο βάρος…).
Κάλλιο έρωτες χωρίς
είπα, με περίσσιο θάρρος.

Κουρελόρασο, σπηλιά,
για προσφάγι μι΄αθερίνα,
μα στην φύση φυτιλιά,
πάντα η Άγια- Κατερίνα.

Τώρα γέρο- μοναχός,
σα θωρώ την με ζωστήρα,
λιώνω ακόμη ο μιαρός,
στων λαγόνων της την πύρα.