Μια Κυριακή του Τζιτζικάρη

Το καρναβάλι θέριευε στις Λίμνες του Βορρά,
κι εγώ εχθρώνε σαλπιγκτής  κοιτούσα την οθόνη,
να ξεφλουδίζει κόκκινες γραβάτες και φθορά,
του Τζιτζικάρη δεκαεπτά μες στη γλυκιά ραστώνη.

Τι γύρευα στο σπίτι μου μια τέτοια Κυριακή,
που τ΄Άλογο χλιμίντριζε στης Πέλλας το λιβάδι;
Εντός μου κάτι  σπάραξε: «Εμπρός βήμα ταχύ»,
μα ΄χα τον νου σε πρόγραμμα πως να την βγάζω λάδι.

«Ψοφάνε ντιπ παλιόσκυλα σαν έρχονται καιροί,
πατρίδες και οράματα και Πλάτωνες και Πρόκλοι,
κι αυτή η ίδια η Αθηνά, τ΄αυτιά κλείστε Θεοί,
σε παραδρόμι της Φυλής ψωμίζεται ως πόρνη».

Έτσι στην Καίτη μίλησα και βγήκα σκυθρωπός,
τραβώντας μες στο λιόπυρο κατά την Νέα Σμύρνη.
Μπροστά κάτι βραχότοποι, πιο πέρα στενωπός,
μα ΄ναι ταμάμ στου « Άδωνη», φρέντο κανείς να πίνει.