Ο Ασόβαρος

Με τον Καραϊσκάκη κίνησα μια βραδιά
για Φάληρο, Γλυφάδα και Φλοίσβου αμμουδιά,
τα τσίπουρα να πιούμε, τσίρους να ψήσουμε,
της τελευτής του κόμπο, μήπως και λύσουμε.

Μου δείχτιασε τον τόπο (αλλιώς ήταν παλιά),
που καταγής τον στρώσαν Ελληνικά σκυλιά.
«Τη μάχη με τον Ξένο, μόνοι μας χάσαμε,
την προδοσιά οκάδες καλά χορτάσαμε.

Παράπονο δεν έχω, μια σφαίρα στ΄αχαμνά,
κι όλα τα κεκρυμμένα μου γίνανε λιανά.
Τους είπα άμα ζήσω την εγαμήσανε,
κι άμα πεθάνω πούτσα μου την πορδίσανε.

Γι΄αντίδερο οι γκιόσες μου φτιάξανε βωμό,
και πίσω το γηπέδι για Ολυμπιακό.
Έτσι σε ξεπληρώνουν οι Ελλαδέμποροι,
προτού σε περιλάβουν της Α΄οι Έφοροι.

Γι αυτό λοιπόν καρντάσι, στην άκρη τις μαγκιές,
καλύτερα κρασάκι να πίνεις και ρακιές,
παρά να καταντήσεις χόρτο και δόκαρος,
στην ψάθα ν΄αποθάνεις φτωχός κι αδέκαρος».

Με τον Καραϊσκάκη κινήσαμε μαζί.
Πως βρέθηκα μονάχος στο πορνομαγαζί,
να πίνω μοναχός μου; (Που σαι βρε Γιώργαρε;)
Κι απ΄τα ζερβά μουστάκιας: «Πάψε ρ΄ασόβαρε…»