Η επιστροφή του Ασώτου

«Κακά στερνά» μου ευχήθηκες
και σφράγισες το σπίτι,
πόρτα βροντώντας δίφυλλη.
Ήταν μια Μάη Τρίτη,

λιόχαρη,  μπρούσκα και λαμπρή,
φωτοστεφανωμένη,
που με βαλίτσα σα φτερό,
σπαθάτη ερωμένη,

το τρένο πήρα του Βορρά ,
και κίνησα για πάνω,
την άνυδρη καρδία μου,
κομμάτι να ευφράνω.

Σε στάσεις δυό κατέβηκα,
(και δεν θα τ΄αναλύσω),
΄πιστρέφοντας μ΄ένα ταξί,
σπίτι να κατουρήσω.