Η Μάνα μου

Η μάνα μες στο μαγεριό δεν στέργει να πιστέψει,
πως μίσεψα και για τα με παλεύει λαδερά:
«Κάπου βοσκά τ΄αγόρι μου, ταχιά θε να ΄πιστρέψει
και τότες με ψαλίδι μου του κόβω τα φτερά,

να μην σκεφτεί άλλη βολά να φύγει μεσημέρι,
Πέμπτης τεφρής  που  σύννεφα σκεπάζαν την μορφή
του Σταυρωτή με το σφυρί το γύφτικο στο χέρι
και το κασκέτο στου Τρελού την πιο ψηλή κορφή».

Η μάνα μες στο μαγεριό έχει τραπέζι στρώσει
και μασουλά ξερό ψωμί με δόντι δανεικό:
«Αύριο που ΄ναι Κυριακή, νωρίς πριν ξημερώσει
κάπου θα βρω τον γυρουλή σιμά Κεραμεικό».

Κοντά της στέκω της μιλώ, χαιδεύω την στες πλάτες
μα δεν νογά η άμοιρη και κρένει στα πνιχτά:
« Σαν να γρικώ κάπου μακριά λάμιες να σκούζουν γάτες
και το σκυλί του Αχέροντα το μαύρο ν΄αλυχτά».