Άνοιξη

Η Άνοιξη θα λάμψει σε δυό μήνες,
αλλάζοντας το φόρεμα στα δάσα,
κι εκεί που τώρα τσάφι την γκρανκάσα,
τι πράσινοι λεκέδες, τι λειχήνες;

Θα λάμψει… Είναι σίγουρο ως νέφος,
στη Δύση ματωμένο που ξορκίζει
τον κάματο, την θλίψη και τοκίζει
ανάσες. Της Ακρόπολης το τεύχος,

μυριάδες θα διαβάσουνε τουρίστες,
αχόρταγα με κάρφος μες στο μάτι,
πριν εύρουνε στασίδι και ραχάτι,
στης Πλάκας τους αλλόκοτους αρτίστες.

Η Άνοιξη θα λάμψει. Σβήνε φώτα…
Ο ήλιος πια πλερώνει τα σπασμένα,
για όλους μας, για σένα και για μένα,
(προς βλάβην φευ του επιπεφυκότα).