Προμηθέας Δεσμώτης

Στίχο δεν σταύρωσα δυό μήνες,

πάνω στο Βράχο μου δετός.

Για συντροφιά μου υετός

και μια βαλίτσα μ΄ασπιρίνες.

Βγάζει τη γλώσσα της η μέρα,

η νύχτα μόστρα πισινά.

«Συγχώρησον με Αθηνά,

που Επιστήμες πήρα πέρα».

Με τη φωτιά βάλαν μπουρλότο.

(Κόπος χαμένος η κλοπή).

Είναι τ΄Ανθρώπου η ροπή,

να ζεί με λάμψεις και με κρότο.

Κι εγώ που τρέφω αυταπάτες,

πάντα στο Βράχο μου δετός

μιλώ: «Ας έλθει ο αετός,

σκότι να φάγει με πατάτες».