Πρωτοχρονιά

Πρωτοχρονιά με τύλιξες με τις προβιές του Πάνα,

την έρημο βαφτίζοντας δασάκι δροσερό,

κι εγώ που σε περίμενα με λύρα και τροκάνα,

γονατισμένος κι ήρεμος εν τόπω ιερώ,

 

πως γένηκα στα ξαφνικά δυό γιασεμιών ικέτης,

με μια γραφίδα στο ζερβί, πυξίδα σκοτεινή,

να κολυμπώ σαν έμβρυο στ΄απόνερα μιας Καίτης;

Σ΄έρώτηση τέτοιας λογής, η απάντηση φθηνή.

 

Και συ που με ταξίδευες με των Μουσών το ψέμμα,

για παραλία μίλησες στη Σύρα μυστική.

«Ιδού» μου είπες «πνίγονται οι άπιστοι στο γαίμα,

κι αν σώζεσαι οφείλεις το  σ΄απάτη οπτική».

 

Πρωτοχρονιά σα ξύπνησα, πρωί η ώρα έξι,

τα μάτια μου ανοίγοντας στου χτήνους τη  καρδιά,

ένα τζουκ-μποξ των θλίψεων αγγάρεψα να παίζει,

ως να μουχρώσει για καλά η μέσα λαγκαδιά.