Ο πρόστυχος

«Τα νιάτα θέλουν προστυχιές,

τα γερατειά νηστεία,

κι αυτές στα στήθια μελανιές,

μου φέρνουνε  αηδία.

 

Ότι χιονιάσαμε τα δυό,

και τα πολλά να λείπουν.

Τα σώματα μας ρημαδιό,

σε λίγο πια εκλείπουν.

 

Και τι θα ΄πεις στον Γεραμπή;

Κυρά μου με καψώνει,

όταν στερνή αναλαμπή,

ταχιά κοντοζυγώνει;»

 

«Δεν είναι για την ηδονή…

Είναι για το γαμώτο,

για το σαράκι που φωνή,

απόκτησε και χνώτο.

 

Μέχρι να δω κυρά ν΄ανθούν,

τ΄ανάποδα ραδίκια,

κορμιά μας άφες να μιανθούν,

και βουρ για ραχατλίκια».