Να δύσω

 

Ωχρός βαδίζω στα τυφλά

γυρεύοντας μι΄αλήθεια,

που θα με βγάλει σ΄άγιο φως,

εκεί που φίλος κι αδελφός,

απλώνει για βοήθεια.

 

Τα χρόνια με κουράσανε,

η μέρα δεν τελειώνει,

μόνο σκουπίζει στα κρυφά,

τα δάκρυα μου τα γλυφά,

χωρίς να με λυτρώνει.

 

Δεν έχω πιά τη δύναμη

στο δρόμο να κρατήσω

τα βήματα μου και δειλός,

λεπτόφλουδος,  φθηνός πηλός,

αφήνομαι να δύσω.