Ο Τάφος του Ινδού

Κάστρα της φρόνησης στις διάτες του εχθρού,

και σεις γυμνόστηθες γερμένες στα μπεντένια,

τώρα ενδύματα ιδέστε ενός νεκρού

κρατώ και κάτι στρατιωτάκια μολυβένια.

 

Μου πήρε μέρες να κυλήσω μέχρι εδώ,

άχθος αρούρης σ΄ερωτήματα δωσμένος,

τις ίδιες μέρες που με χρίζανε οπαδό,

λύκοι αχόρταγοι. Με λύσσα και με μένος,

 

κατακρεούργησα τις γλώσσες  των μωρών,

ψάχνοντας τρόπους να γητέψω τη γοργόνα,

κι όταν μονάχος μου στο μάτι των φρουρών,

κάρφωσα λόγχη και περόνη και βελόνα,

 

το παν εγύρισε καπάκι. Και ιδού,

τρόμος ανείπωτος αρθρώνεται  για μένα,

μεσ΄απ΄τον νιόσκαφτο τον τάφο του Ινδού,

σαν αναπτήρας, σαν τασάκι και σαν χτένα.