Οι Βιτρίνες

                                              του  Λευτέρη

  

Κατάφορτες του χρόνου οι βιτρίνες,

με λίπη ταγκιασμένα και οστά,

πως φέγγουνε στο γέρμα του Δεκέμβρη;

Κανείς δεν τους γυρεύει ποσοστά,

 

κανείς  ποτέ το χέρι δεν απλώνει,

το τζάμι να χαϊδέψει το υγρό,

την άφθορη λατρεύοντας πλαγγόνα,

που ΄χει  το μάτι αφύσικα λυγρό.

 

Μονάχα εγώ δεκάτη  Χριστουγέννων,

επαίτης θα συρθώ στη Τσιμισκή,

εκθέτοντας οδύνες στους διαβάτες,

με μια εκ των ένδον φάλτσα μουσική,

 

μέχρι να φτάσω μπρός απ΄τις βιτρίνες,

τις ρημαγμένες ντάτσες των τυφλών,

εκεί τους οβολούς να καταθέσω,

σχολάζων τιμητής πρώτων υλών.

                                                          15/12/2021