Η  Θεά Περσεφόνη στη οδό Μπενάκη

                    του κ. Νίκου

Απόγνωσης γωνία και Ηττοπάθειας,

απόβλητος προφήτης μιας Χρηστομάθειας,

κινείσαι σα ρεπλίκα, τέρας απάθειας,

ανaμεσίς στους όλμους κάποιας Σεισάχθειας.

Το μαύρο φίδι τρέμεις της αποπληρωμής,

στων ουρανών το δίχτυ εν ώρα επιδρομής.

 

Παρασκευή Μεγάλη σκορπίζεις τα κλειδιά,

ενώ η Περσεφόνη θωρεί σε και μειδιά.

Αγέλαστος η Πέτρα, αγέλαστος και συ,

Μπενάκη μεσημέρι γυρεύοντας ταξί.

 

Συγνώμη ποιος θα δώσει στον άσωτο υιό;

Ότι βαθύ στο δέντρο σέρνεται στο φλοιό.

Στ΄αστέρια να πιστεύεις. Τον Ταύρο, τον Κριό

μπροστά σου θε να βρίσκεις σε φονικό κλοιό.

Προτάσεις, αντιρρήσεις, κράτα στην μνήμη σου

και τα νερά τα στέρφα του αρχαίου Ιλισού.