Δεν κράτησαν τα φράγματα

 

Δεν κράτησαν τα φράγματα. Παιδάκι

με φτυάρι σεργιανούσα πλαστικό,

μέσα στο φως το πλέριο τ΄ Αττικό,

και στης αρχαίας πέτρας τη φενάκη.

 

Μαύρο γυαλί, ξαπλώστρα, scotch, ομπρέλα.

Σφύριζε μπάτης κι ήταν δροσερός.

Μπροστά πάντα γαλάζιος ο καιρός,

πίσω πολύ του γήρατος η βδέλλα.

 

Πατούσαν οι Θεοί μες τ΄αλωνάκι,

μαλαγουζιά κερνούσαν τον κιοτή,

ατέλειωτη μου φάνταζε η γιορτή,

φιλόξενο του χάρου το κονάκι.

 

Δεν κράτησαν τα φράγματα. Τι κρίμα;

Γυμνός πώς να βαστάξεις το κακό…

Την άμμο φώτιζα με το φακό,

σαν είδα το στερνό να φτάνει κύμα.