Τέλος Εποχής

 

Αποσταμένο το καλοκαίρι,

πάνω στην άμμο δες, γέρνει σαν πρώτα,

σκάλα μεγάλη, όλα τα φώτα.

Ξερό ποτάμι το καλοκαίρι,

πίνει  μια μπύρα τις λύπες να λύσει,

μακριά δύο μέτρα από την βρύση.

Άπιστο πάντα το καλοκαίρι,

της Περσεφόνης πριν κρύψει το πέπλο,

σταυροκοπιέται μπροστά στο τέμπλο.

Κίτρινος κύκνος το καλοκαίρι,

με την πληγή της Παρθένου στα στήθια,

πως να γυρέψει πάλι βοήθεια;

Βαριανασαίνει το καλοκαίρι.

Η ώρα δώδεκα μες τη λιακάδα,

πεθαίνει αντάμα με την Ελλάδα.