Για Αυτόν

 

Ο Θάνατος τρυπώνει στα σεντόνια.

(Πόσο τρανή της Κόρης η στοργή…)

Νυχτιά καλοκαιριού δίχως οργή,

γι΄Aυτόν που θα πατάξει γιούς κι αγγόνια,

 

σκορπίζοντας τις τέφρες τους στ΄αστέρια

και στες επτά γωνιές των ημερών.

Εδώ, στην  βρεφοδόχο των νεκρών,

της μύγας το φτερό πληγώνει καίρια.