Ο Αλιτήριος

 

Βγάλε μάνα μια μαστίχα

κι έλα κάτσε δω σιμά.

Στύγα μου κοψε το βήχα,

πιάσε τα πατερημά.

 

Πενηντάρισα μανούλα

μα νιονιό δεν έβαλα.

Μια ζωή μηδέν και νούλα,

απ΄τη κούνια έσφαλα.

 

Βόλτα, μάσα, ξαπλαδούρα,

αφειδώς τα φράγκα μου.

Από την πολύ μαστούρα,

έκατσα την βάρκα μου.

 

Δεν σου χάρισα εγγόνια,

νύφη δεν σου κόμισα.

Πέρασαν καπνός τα χρόνια,

πριν το νοιώσω, βρώμισα.

 

Κι ήρθε τώρα μαύρη ώρα.

Άκου… Νεκροκάμπανο.

Με την που ΄χω πάρει φόρα,

θα το δω το ράπανο.

 

Πιάσε μάνα ποτηράκι,

στάξε δηλητήριο,

μούσκεψε το μαντηλάκι,

για τον αλιτήριο.