Ο Πάρις

 

(Στον αγαπημένο μου Νίκο Περδίκη,

δώρο ταπεινό για τα γενέθλια του)

 

Ένα κομμάτι σάρκας, να τι είμαι,

τυφώνες γκαστρωμένο συμφορών.

Με μονοκυάλι Ο τα πάντα Ορών,

τον τόπο εποπτεύει όπου κείμαι.

 

Το θάνατο δεν δέχτηκα για φίλο.

Με ξέγραψε, τον ξέγραψα κι εγώ.

Στης αντηλιάς τις μνήμες ασελγώ,

απόδειπνο Λαμπρής βαστώντας μήλο.