Το Φως που καίει

 

 

Του Χρόνου το σκυλί γερά δαγκώνει.

Κοινή ψυχή μου θάρρει, ρίχτου φόλα.

Το λούγκερ βγάλε, ψύχρα πυροβόλα,

στον κρότο του να πάψει το αηδόνι.

 

-Γεράσαμε ανόητα. Τις πταίει;

-Ο ήλιος κυκλοδίωκτος που λάμπει…

-Και τα βουνά πεθαίνουν Χαραλάμπη…

-Φίλε, κατάρα τρις στο Φως που καίει.